Ministerstwo Sprawiedliwości

Główni Bohaterowie „Wejścia Smoka”, na chwilę przez ostatnim ukłonem dla naszej schroniskowej publiczności.

Symbolizujący Bruce’a Lee bohater, nie może samodzielnie odegrać swej roli. To reżyser kreuje jego postać.

Wychowankowie Schroniska dla Nieletnich w Dominowie

Teatroterapia ma oczyszczający wpływ na psychikę człowieka, gdyż dzięki nieskrępowanemu wyrażeniu „konfliktów sprzyja odreagowaniu stłumionych uczuć, pozwala częściowo (w ramach przedstawienia) stać się osobą, którą chciałoby się być”. Ponadto prowadzi do „zmiany zachowania w kierunku lepszego przystosowania się do rzeczywistości”.

Teatroterapia pośrednio wiążę się z teatrem edukacyjnym, którego celem jest „wchłanianie, powtarzanie i przyswajanie odpowiednich zachowań” oraz uwzględnianie potrzeb intelektualnych, emocjonalnych, moralnych i estetycznych dziecka. Ponadto pośredni związek ma też z terapią poprzez sztuki teatralne czyli terapią za pomocą utworów przeznaczonych do wystawiania na scenie. Co jednak począć w placówce o charakterze Schroniska dla nieletnich? Jak wykorzystać tę znaną od starożytności metodę na naszym gruncie? Jak się okazało jest na to sposób. Wystarczą pomysł, chęci i inicjatywa. Skoro nasi wychowankowie mają ograniczoną możliwość przekroczenia progu teatru, dlaczego nie sprawić by to teatr przekroczył progi naszego Schroniska? To właśnie okazało się jak najbardziej możliwe i to z niemałym rozmachem.

W piątkowy wieczór, 28 grudnia 2012 roku w Dominowie we współpracy z Akademickim Centrum Kultury w Lublinie "Chatka Żaka" - Czytelni Dramatu zagościł teatr. Na zaaranżowanej wcześniej w naszej sali gimnastycznej scenie rozegrało się spektakl, będący adaptacją sztuki Mateusza Pakuły, jednego z najciekawszych polskich dramaturgów młodego pokolenia.

Sytuacja kręcenia filmowego zwiastuna to niedomknięta narracyjna rama przedstawienia – które otwiera scena castingu do takiej produkcji. Jednak „Wejście smoka. Trailer” jest zarazem trailerem samo w sobie i samo dla siebie. Odsyła do nieistniejącego spektaklu, wydarzenia artystycznego, którego nie ma – ale które mogłoby powstać. Jak to w trailerze, najważniejsze wątki, pomysły i rozwiązania trzeba zaprezentować w kilku migawkach, szybko i wyraziście. Sposób przedstawiania kobiet w kinie akcji; współczesna ucieczka w filmową agresję i machismo jako remedium na kryzys męskości i wyraz bezradności wobec przemocy. Teatralność sytuacji realizacji filmu – wszystko to miga widzowi chwilę przed oczami, ale musi ustąpić kolejnej pozycji zwiastunowego montażu atrakcji.

Aktorzy doskonale bawią się tym nieco nostalgicznym i tandeciarskim wymiarem legendy Bruce'a Lee. Innym mocnym punktem „Wejścia smoka” jest obojnaczy Ślimak Nindża.

Jego postać – mówiąca o sobie jednocześnie w rodzaju męskim i żeńskim – poprzysięga zemstę mordercy jego/jej siostry/brata, rozdeptanego/rozdeptanej na chodniku. Obojnaczy ślimak podejmuje zemstę w świecie samych mężczyzn (tylko ich oglądamy na scenie). Kobiety – to gumowe lalki z sex-shopu, wypełniające dmuchany basen, zabawki dla wojowników uczestniczących w turnieju sztuk walki, który stanowi główny wątek luźno naszkicowanej fabuły przedstawienia. Charakterystyczne dla tego trailera absurdalne, nieraz dość grube poczucie humoru i zaskakujące gry językowe są niewątpliwym atutem przedstawienia.

Wychowankowie schroniska po raz pierwszy obcowali z takim rozumieniem sztuki, trudnej i wymagającej nawet dla dorosłego widza. Metaforyczna opowieść, która rozegrała się przed ich oczami wzbudziła ich duże zainteresowanie i wiele emocji, a „Wejście Smoka” do końca dnia było przedmiotem rozmów i refleksji. E.M.